Ανοιχτή επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χ. Καστανίδη

Ενόψει της παρουσίας του Υπ. Δικαιοσύνης αύριο στην πόλη μας, αλλά και των προαναγγελθέντων πρώτων δικών και σε αναμονή της ολοκλήρωσης της διαδικασίας για τους υπόλοιπους συλληφθέντες μαθητές και νεολαίους, κρίνουμε επιβεβλημένο ως πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες νεολαίους της εξέγερσης του Δεκέμβρη, να αναδείξουμε για μια ακόμη φορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διώξεων στη Λάρισα που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας σε σχέση με τον τρομοκρατικό χαρακτήρα τους….

Τον περασμένο Δεκέμβρη μια νεολαίστικη εξέγερση, συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα μετά την εν ψυχρώ δολοφονία, του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Το πρωτόγνωρο αυτό κίνημα που απλώθηκε σε κάθε γωνιά της χώρας, συσπείρωσε χιλιάδες μαθητές/φοιτητές, αλλά και νέους εργαζόμενους που έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην παραγωγή με μισθούς δουλείας, με ανύπαρκτες εργασιακές/συνδικαλιστικές σχέσεις και στο έλεος της εργοδοτικού αυταρχισμού.

Η εξέγερση αυτή που είχε «αιτία» - αναγνωρίστηκε απ’ όλο το πολιτικό φάσμα και την κοινωνία ανεξάρτητα από το βαθμό που ερμηνεύτηκε και κατανοήθηκε από την κάθε πλευρά- θεωρούμε ότι ήταν πέρα για πέρα δίκαιη.

Η νεολαία βίωσε την δολοφονική κρατική καταστολή ως γενικευμένη επίθεση του κράτους απέναντι της, ενώ από την άλλη βίωνε καθημερινά τη συστηματική παραβατικότητα των εκπροσώπων του κράτους και των κυβερνήσεων, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, την καταστολή, την μόνιμη και προκλητική ατιμωρησία των ενόχων, την ανεργία, την φτώχεια, την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και της εκπαίδευσης, την απουσία οραμάτων.

Το βασικό σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες ..» συμπυκνώνει τις κοινωνικές αιτίες αυτού του ξεσπάσματος.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ αντιμετώπισε αυτή την εξέγερση, με δολοφονική καταστολή, με μαζική τρομοκρατία και με επιστράτευση όλων των φανερών και αφανών μηχανισμών ασφαλείας, που αποτέλεσε την πιο αντιδραστική έκφραση κρατικής πολιτικής μετά την μεταπολίτευση.

Εκατοντάδες προσαγωγές, 273 συλλήψεις και παραπομπές σε δίκες, 67 προφυλακισμένοι σε όλη την Ελλάδα, είναι ο απολογισμός της κρατικής βίας, με την οποία η κυβέρνηση επιχείρησε να καταστείλει την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη.

Στη Λάρισα στις 8 και 9 Δεκέμβρη, έγιναν συλλήψεις 25 νέων από τους οποίους, οι 17 είναι ανήλικοι μαθητές/τριες σχολείων της πόλης. Ορισμένοι από τους συλληφθέντες μαθητές/τριες ξυλοκοπηθήκαν άγρια από την αστυνομία, που δεν ειδοποίησε τους γονείς τους και με διάφορα προσχήματα εμπόδιζε αυτούς και τους δικηγόρους τους να τους δουν.

Και το βασικότερο οι 19 από αυτούς (ανήλικοι μαθητές) παραπέμπονται με ένα βαρύτατο κατηγορητήριο που βασίστηκε στον «αντιτρομοκρατικό» νόμο.

Μερικές από τις κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι ότι:

«συμμετείχαν σε δημόσια συνάθροιση πλήθους, ….συγκρότησαν δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα/εγκληματική οργάνωση, η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση και με κατανεμημένους ρόλους, με διαρκή λειτουργία προς τα έξω, που επεδίωκε την διάπραξη εμπρησμών……. η οποία δεν σχηματίστηκε περιστασιακά αλλά με μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα και με υποδομή τέτοιας έκτασης και δυναμικής, που διέθετε ποικίλα τεχνικά μέσα πάσης φύσεως….και είχε την δυνατότητα να εναλλάσσεται και να αντικαθιστά τα μέλη της χωρίς να υφίσταται αλλαγή…»

Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.

«…Ούτε στις πιο ανώμαλες περιόδους της ζωής της χώρας δεν υπήρξε τέτοιου είδους κατηγορητήριο, χωρίς εξατομίκευση και εξειδίκευση των κατηγοριών, χωρίς ταυτοποίηση προσώπου και πράξης…» απόσπασμα της δήλωσης του Απόστολου Κακλαμάνη, στην συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής στις 2 Φεβρουαρίου του 2009.

Από την πρώτη στιγμή η κοινωνία της Λάρισας καταδίκασε το γεγονός αυτό.

Θεώρησε ότι η δίωξη αυτή δυναμιτίζει τα θεμέλια ενός «κράτους δικαίου», συνιστά ένα πολύ σοβαρό κρούσμα αυταρχισμού και θεσμικής εκτροπής και η πρώτη εφαρμογή του τρομονόμου, εισάγει πιλοτικά στην κοινωνική πραγματικότητα το ενδεχόμενο ευρείας παρανομίας της κοινωνικοπολιτικής δράσης.

Στην πόλη δημιουργήθηκε ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που καταδίκασε την δίωξη αυτή με πολλούς και πολύμορφους τρόπους, εκατοντάδες υπογραφές πολιτών, ψηφίσματα από δεκάδες φορείς της πόλης, αλλά και όλης της Ελλάδας, τοπικές και Πανελλαδικές πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Η απόδοση ανυπόστατων κατηγοριών βασιζόμενων στη «συλλογική ευθύνη» και μόνο στις –πανομοιότυπες- καταθέσεις των αστυνομικών, χωρίς προσκόμιση οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου, πέρα από το ότι προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, δεν συνάδει με τη λειτουργία δημοκρατικών θεσμών.

Πιστεύουμε ότι το ζήτημα της ομηρίας των συλληφθέντων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης έχει τεράστια πολιτική σημασία. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα νέο και καμία νέα στα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών. Η νεολαία έχει δίκιο να εξεγείρεται και δεν μπορεί να σέρνεται σε κελιά και αίθουσες δικαστηρίων.

Θεωρούμε απαραίτητο να δοθεί αμέσως πολιτική λύση στο ζήτημα με την παύση όλων των ποινικών και διοικητικών διώξεων, κυρίως γιατί τέτοιας έκτασης και έντασης γεγονότα απαιτούν πολιτικές και όχι ποινικές προσεγγίσεις. Διαφορετικά ποινικοποιείται μια εξέγερση.

Απευθυνόμαστε σήμερα με την επιστολή αυτή και στον Υπ. Δικαιοσύνης, αλλά και στους προέδρους των δικηγορικών συλλόγων, ζητώντας να τοποθετηθούν στην απαίτηση της κοινωνίας και των συλλογικών φορέων της ώστε, να αποσυρθούν τώρα όλες οι κατηγορίες για τους συλληφθέντες νέους της εξέγερσης, να σταματήσει κάθε δίωξη και να καταργηθεί ο τρομονόμος.

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες

Θα επιδώσουμε την παρούσα επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης

την Παρασκευή 13/11 στις 6 μμ στο κτίριο του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας